مشاوره رایگان
ارتودنسی یک تخصص دندانپزشکی است که به پیشگیری، تشخیص و درمان اختلالات مرتبط با دندان‌ها و استخوان‌های فک می‌پردازد.
هر دو مشکل دندانی و اسکلتی می‌توانند در افرادی که همچنان در حال رشد و توسعه هستند، درمان شوند، اما مشکلات اسکلتی در افراد بالغ می‌توانند با درمان ارتودنسی و روش‌های جراحی ارتودناتیک درمان شوند.
عوامل محیطی و وراثتی یا هر دو ممکن است در ایجاد مشکلات ارتودنسی مؤثر باشند. عوامل ژنتیک عمدتاً در تنگی فک، فک‌ها به جلو یا به عقب بودن نسبت به یکدیگر مؤثر هستند. در حالی که عوامل محیطی شامل تسکین دندان‌های شیری، از دست دادن زودرس دندان‌های شیری، مکیدن انگشت، استفاده طولانی از سوزن‌دار و شیشه‌دار، گزیدن قلم، مکیدن ناخن، مکیدن لب و انگشت، براهنه ساختنی هستند.
اغلب بیمارانی که برای درمان ارتودنسی به کلینیک می‌آیند، به دلیل مسائل زیبایی درمان می‌شوند. با این حال، با درمان ارتودنسی، مشکلات لثه و مشکلات مشترکی که ممکن است همزمان رخ دهد، جلوگیری می‌شود. تراز صحیح دندان‌ها بهترین مسیر تمیزکاری را فراهم می‌کند؛ واقعیت این است که اینکه استخوان‌های فک با یکدیگر سازگار باشند، به حفظ سلامت مفصل فک کمک می‌کند.
بررسی ارتودنسی باید با شروع دوره دندان‌دهی مختلط انجام شود. (6-8 سال) هدف در این دوره کشف و جلوگیری از عاداتی مانند مکیدن انگشت، گزیدن ناخن، تنفس از دهان که ممکن است مشکلات ارتودنسی ایجاد کنند، است. همچنین، بررسی ارتودنسی زودرس برای تشخیص و درمان ناهنجاری‌های میان فک‌ها بسیار اهمیت دارد. حل مشکلات دندانی با ارتودنسی معمولاً در دوره دندان‌دهی دائمی (10-12 سال) انجام می‌شود.
این ابزارها دستگاه‌های ارتودنسی متحرک یا ثابت هستند که برای جلوگیری از عادات فرابرشکلی مانند مکیدن انگشت و اختلالات بلعیدن ساخته می‌شوند تا در آینده مشکلات ارتودنسی ایجاد نکنند.
این ابزارها برای فراهم کردن فضای کافی برای دندان‌های دائمی در کودکانی ساخته می‌شوند که فک‌هایشان را در آینده به مشکل توده فکی یا تنگی فک اختصاص می‌دهند. به طور کلی، پس از این درمان، درمان ارتودنسی ثابت (درمان با براکت) مورد نیاز است.
این یک روش درمان برای کودکان است که توسعه رشد آن‌ها ادامه دارد تا فک‌های پایین و بالا با یکدیگر سازگار شوند.
این یک روش درمانی است که با استفاده از براکت‌ها انجام می‌شود تا مشکلات دندانی و مشکلات تضاد در سطح دندان‌ها در دوران دندان‌دهی دائمی حل شود. براکت‌ها دو نوع زیبایی و فلزی دارند.
این یک روش درمان ثابت است که با چسباندن براکت‌ها به سطوح پشت دندان‌ها انجام می‌شود.
با پیشرفت فناوری، درمان ارتودنسی با پلک‌های دیگر قابل مشاهده و قابل چسباندن و جدا شدن امکان‌پذیر است. با این درمان، آلاینرها در محیط آزمایشگاه تولید می‌شوند با فراهم کردن حرکات دندان در محیط دیجیتال از اندازه‌گیری‌های انجام شده از بیمار و این آلاینرها باید به صورت مداوم استفاده شوند. (به جز برای خوردن و نوشیدن)
درمان‌های ارتودنسی به طور میانگین 1.5 سال طول می‌کشد؛ این مدت ممکن است بسته به عوامل مختلفی نظیر شدت مشکل بیمار، سن و هماهنگی با درمان متغیر باشد.
در درمان ارتودنسی، معمولاً هر 4-5 هفته یکبار جلسات تعیین می‌شود. در برخی از درمان‌ها (مانند گسترش سریع فک بالا) ممکن است بیمار نیاز به دیدار هر 1-2 هفته باشد.
در درمان ارتودنسی، دندان‌ها در داخل استخوان فک حرکت می‌کنند. برای اطمینان از حرکت دندان، تغییراتی در استخوان فک ایجاد می‌شود. پس از درمان، حدود 1-2 سال زمان لازم است تا استخوان فک بهبود یابد. در این دوره، خطر بازگشت دندان‌ها به حالت قبلی وجود دارد و بنابراین درمان تقویتی باید انجام شود. درمان تقویتی با اتصال سیم تقویتی به پشت دندان‌ها یا با استفاده از پلک‌های شفاف در برخی اوقات روز انجام می‌شود.
